Hier zijn we dan eindelijk weer. Het heeft enige tijd geduurd maar het internet hier is niet altijd even betrouwbaar. We naderen alweer het einde van ons verblijf. Helaas, maar echt waar. Wat gaan zes maanden snel zeg. Aan de andere kant ben ik ook wel weer blij om naar huis te gaan hoor. Gewoon weer alle gemakken van onze samenleving: goede wegen, "schone" lucht, alles kopen wat we willen. Nog vijf nachtjes en dan vliegen we naar Nederland. Maar natuurlijk eerst jullie even op ce hoogte stellen van alle gebeurtenissen van de afgelopen weken. We hebben al iets van onze plannen verteld en de meeste zijn nu ook uitgewerkt en ik denk dat wij, mede door jullie bijdrage, met een goed en voldaan gevoel naar huis kunnen gaan.
Het belangrijkste van dit bericht is natuurlijk jullie op de hoogte brengen van de dingen die wij gedaan hebben:
We hebben voor alle kinderen een nieuw schooluniform gekocht. De oude uniformpjes waren echt op. De kinderen lopen vijf dagen in de week ongeveer van zes uur 's ochtends tot zes uur 's avonds in een uniform. Suus was dan ook vaak een hele middag bezig de oude uniformpjes te repareren; gaten erin, knopen eraf, emblema eraf etc. Op een gegeven moment waren ze echt op. Voor alle 61 schoolgaande kinderen in het weeshuis hebben we een nieuw schooluniform gekocht. Het leuke is dat ze oranje met blauw zijn. Een beetje de kleuren van Nederland.
Voor de school waar de kleinere kinderen zitten hebben we een speeltoesteletje geplaatst. Deze heeft een klein trappetje, dan een stukje waar ze doorheen moeten kruipen en dan een glijbaan. Ook zit er een schommel aan. De kinderen vinden het helemaal geweldig en natuurlijk de kleintjes spelen er elke dag op. Schoolbanken
De kinderen in de klassen KG2 (zeg maar de 2e klas van de kleuterschool) en Class 1 t/m3 kregen les op plastic stoelen (die eigenlijk van de kerk zijn). Bovendien konden de kinderen niet eens normaal schrijven aangezien ze om beurten de leuning kregen van hun buurman/vrouw om in hun schrift te schrijven. Niet echt bevordelijk voor het leren. We hebben dus voor al deze kinderen schoolbankjes laten maken, zodat de kinderen gewoon op een tafeltje voor hun in hun schrift kunnen schrijven. Bovendien hoeven ze niet meer elke morgen de plastic stoelen uit de opslagruimte te halen en naar school te brengen. De kinderen zijn er echt blij mee.
Bijna alles draait hier om voetbal, dus leek het ons leuk om ook voor een andere vorm van sport te introduceren. We hebben dus een volleybalnet en twee volleyballen gekocht. Deze hebben we voor de oude school gezet. Meteen even een potje gespeeld en wat blijkt: de kinderen hebben er best aanleg voor. Overigens krijgen ze op sommige scholen bij gym ook wel volleybal alleen op onze school niet. De eigenaresse van het naastgelegen weeshuis (waar wij goed contact mee hebben, maar waar de 'Bishop' niet mee door een deur kan, om wat voor reden dan ook) vond het geweldig. Wij hebben haar dus ook een volleybalnet gegeven als dank voor het regelen van het speeltoestel. Bijna elke dag spelen we een potje volleybal en op vrijdag speelt de school nu i.p.v. alleen maar voetbal ook volleybal als onderdeel van het vak gym.
De oude school, waar dus de KG1 en 2 en Class 1 t/m 3, is nogal aan de verotte kant. Letterlijk. De termieten, mieren en houtwormen zien de school al een aantal jaren als thuisbasis. Hoog tijd dus voor wat nieuw hout voor de beestjes. Nee echt, het kon niet meer. Sommige planken waren er al afgetrokken en de spijkers staken er dan gewoon nog uit. Gevaarlijk ook nog eens dus. Twee karren vol met hout aangeleverd bij de school en we zijn begonnen met het slopen van de houten "muren" en "voorgevels". Ook hebben we overal nieuwe steunbalken aangebracht zodat de school misschien nog wel een aantal jaren mee kan en niet tussentijds instort. Het ergste was eigenlijk nog wel dat Class 2 en 3 eigenlijk één klas was. De wand was volledig weg of misschien heeft daar nooit een wand gezeten. In ieder geval zit die er nu wel. De kinderen konden ook gewoon door de wanden heen kijken, aangezien het hout zo verrot was, dat er grote gaten in zaten. Na alle wanden eruit te hebben gehaald zijn we gaan zagen, zagen en nog eens zagen. Gelukkig hadden we het pinksterweekend uitgekozen om te werken, dus hadden we vier dagen de tijd. Op het schilderen na is alles in en rondom de school klaar. De wanden zijn nu hoog genoeg dat de kinderen er niet meer overheen kunnen kijken, ook zijn ze vrij dicht zodat gluren naar de buren er niet meer bij is voor ze. Als het verven klaar is zal het lijken of er een nieuwe school staat. Het leuke was dat we de oudere jonges van het weeshuis hebben laten helpen, natuurlijk kregen ze er een leuke vergoeding voor terug. Meer dan de gemiddelde Ghanees verdient per uur in ieder geval. Twee jongens die ons twee dagen hebben geholpen kregen van mij ieder 5 Cedi. Het voelde of ze de rijkste jongens van heel Ghana waren. Ze waren door het dolle heen.
Voor de Sheperd Star Academy, de voetbalschool van het weeshuis, hebben we vier kleine doeltjes gemaakt die ze kunnen gebruiken tijdens de trainingen, of gewoon tijdens een van hun vele vriendschappelijke partijtjes onder elkaar. Ook hadden we voor de school twee nieuwe doelen gemaakt, maar een pittige storm en waarschijnlijk ook de kwaliteit van het hout hebben daar vroegtijdig een eind aan gemaakt. Nu dienen twee bamboestokken als doel en dat werkt ook prima.
De professionele tak van de Sheperd Stars Academy, die in de tweede divisie van Ghana uitkomt, zijn half maart aan hun competitie begonnen. Alles was perfect geregeld, nieuwe tenues, nieuwe ballen en een frisse selectie. Alleen hingen er twee verschrikkelijke netten in het doel. Aan alle kanten gaten en plastic zakjes om de boel bij elkaar te houden. We hebben dus twee nieuwe netten laten maken. Het heeft ze in ieder geval ook al vier punten uit twee wedstrijden opgeleverd.
Dat was zo'n beetje wat we hier allemaal hebben gedaan. We zijn zeer tevreden over wat we hebben kunnen doen met jullie bijdrage, en natuurlijk zijn we ook wel trots. De kinderen lopen er netjes bij, ze gaan naar school in een mooi en vernieuwd gebouw en leren in nieuwe houten schoolbanken. Ook de zoon van de Bishop, de directeur van de school, is meer dan gelukkig met alles wat we hem hebben gegeven.
Nou tot zover onze mail vanuit Ghana. We hopen dat het nu eindelijk wel eens gaat lukken met versturen.
Alvast bedankt voor alles.
Groeten uit Ghana van Frank en Suus
